Kao što svi znamo, tenis je sportska igra u kojoj igrači naizmenično udaraju reketom malu loptu, prebacujući je preko mreže u protivničko polje ograničeno crtama. Igrači se bore pojedinačno – “single”, u parovima – “double” i mešovitim parovima – “mixed double”. Meč se završava kada igrač ili par dobije 2 od 3 ili 3 od 5 setova (u zavisnosti od turnira). Tenis se igra od davnina, mada ne u današnjem obliku. Preteče ove igre potiču iz 14. veka.
Nekada se ovaj sport zvao “pallone” u Italiji i “longue paume” u Francuskoj, a ne tenis. Dvorani u zamkovima Francuske, preko razapetog konopca, prebacivali su loptu napravljenu od kože i napunjenu slamom ili vlasima kose. Igrači bi je udarali raširenim dlanom , dok se na posletku ne bi raspala.
To je zapravo označavalo kraj igre. Igralo se u dugim hodnicima ili posebnim dvoranama sa kvarcnim podovima, ali je igra polako prevazilazila interesovanje i na “običan narod”. U 15. veku pojavili su se prvi primitivni reketi. Bile su to nekakve drvene lopatice sa kratkom drškom koje su omogućavale oštriju igru. Vremenom, lopatice su menjale oblik, a zajedno i sa oblikom menjala se igra.
Početkom 17. veka konopac je zamenila mreža, a drvenu ploču reketa prve žice načinjene od sušenih creva, razapetih između drvenih okvira. I tada se igralo najviše u dvoranama sa podom od kvarcne radne ploče, hodnicima, ali i dvorištima. Budući sve omiljenija, ova igra je počela da izlazi iz zatvorenih prostorija na otvorena polja, tačnije na livade. U to doba, nastalo je i prvo brojanje poena koje ima veze sa današnjim načinom brojenja.
Iako ima nekoliko verzija kako je došlo do načina bodovanja, najverovatnija je ova: gledaoci su se kladili u 15 “suva” (francuski kovani novac”), za svaku promašenu loptu. Novac su ubacivali u činiju koja se nalazila pored mreže. Pritom su za vreme igre uzvikivali: “15”, posle prvog promašaja, “30”, posle drugog promašaja, “45” posle trećeg i “60” posle četvrtog. Tada bi dobitnik pokupio novac i igra je mogla ponovo da počne. Uskoro je “60”, zamenjeno rečju “igra”, odnosno “gejm”, danas – gem.
Englezi su dakle, preuzeli taj način brojanja “grešaka” tj. poena i tenis se smatra belim sportom jer su ga bogataši u Engleskoj komercijalizovali početkom 18. veka. Zbog jednostavnosti uzvik “45”, pretvorili su u “40”, pa je brojanje grešaka odnosno poena, i do danas ostalo “15, 30, 40 – gem”.
U vreme kada su u Francuskoj počeli da broje poene, pojavio se još jedan običaj vezan za ovu igru: igrač koji bi prvi udarao (servirao), upozoravao je na to protivnika “tenez!” – što znači “drži” na Francuskom. Ta reč tada se pisala “tenes”. Englezi su taj uzvik preuzeli zajedno sa brojanjem poena, ali su ga izgovarali “tenis”, pa odatle i sama reč TENIS. Smatrali su to osobenim uzvikom za igru, pa je i sama igra po tom uzviku dobila ime na kraju. Iako mnogi tenis smatraju prvobitno engleskim sportom, jasno je da njegovi koreni, pa i sama pravila igre, potiču iz Francuske.
